
LEKCJA 3
Ignacy Krasicki, Satyry
W epoce oświecenia najwyższymi wartościami dla człowieka stały się rozum i wiedza. Wobec dawnych ideałów religijnych i filozoficznych zaczęto przeciwstawiać sobie inteligencję i naturę. Z kultu światłego umysłu zrodził się nowy cel ówczesnych twórców – bawiąc, uczyć. Priorytetem stało się przekazywanie istotnych wartości, poszerzanie wiedzy, rozwijanie świadomości kulturalnej i politycznej. Przy jednoczesnym zabawianiu odbiorcy artyści umieszczali w swoich utworach niebezpośrednie puenty, które miały pouczać, umoralniać oraz skłaniać do refleksji. Jednym z czołowych przedstawicieli klasycyzmu był Ignacy Krasicki. Urodził się w roku 1735. Wychowywał się w zubożałej rodzinie szlacheckiej, która zadbała o jego skrupulatne wykształcenie oraz skierowała przyszłego twórcę ku karierze kościelnej. W wieku trzydziestu kilku lat Krasicki jako młody duchowny odbył staranne nauki w Rzymie i zajmował stanowisko sekretarza ówczesnego prymasa Polski.
Pliki do pobrania:
Twórcy
Fragmenty Satyr czyta: Krzysztof Tyniec
Wykłady przygotowali:
prof. dr hab. Elżbieta Wichrowska
dr hab. Jacek Głażewski
mgr Aleksandra Żurek-Huszcz
O okolicznościach powstania lektury opowiada: Adam Tkaczyk
Nagrania powstały we wnętrzach: Zamku Królewskiego w Warszawie, Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie, Uniwersytetu Warszawskiego, Parafii pw. św. Andrzeja Apostoła w Warszawie