Lektury /

LEKCJA 3

Ignacy Krasicki, Satyry

W epoce oświecenia najwyższymi wartościami dla człowieka stały się rozum i wiedza. Wobec dawnych ideałów religijnych i filozoficznych zaczęto przeciwstawiać sobie inteligencję i naturę. Z kultu światłego umysłu zrodził się nowy cel ówczesnych twórców – bawiąc, uczyć. Priorytetem stało się przekazywanie istotnych wartości, poszerzanie wiedzy, rozwijanie świadomości kulturalnej i politycznej. Przy jednoczesnym zabawianiu odbiorcy artyści umieszczali w swoich utworach niebezpośrednie puenty, które miały pouczać, umoralniać oraz skłaniać do refleksji. Jednym z czołowych przedstawicieli klasycyzmu był Ignacy Krasicki. Urodził się w roku 1735. Wychowywał się w zubożałej rodzinie szlacheckiej, która zadbała o jego skrupulatne wykształcenie oraz skierowała przyszłego twórcę ku karierze kościelnej. W wieku trzydziestu kilku lat Krasicki jako młody duchowny odbył staranne nauki w Rzymie i zajmował stanowisko sekretarza ówczesnego prymasa Polski.